LIESHOUT – Zeldzaam trouw, en nog steeds actief. Slagwerker Wim Gilsing is 75 jaar lid van harmonie St Caecilia, een albasten jubileum. Al driekwart eeuw is de kleine trom zijn instrument, dat begon net na de oorlog op straat en nu nog steeds roffelt Wim er op los.
Zijn harmonie St Caecilia kwam deze zondagochtend een serenade geven. Een serenade zoals Wim er zelf al honderden heeft gegeven, maar toch was deze bijzonder. Voor de muzikanten, om na onderhalfjaar weer op straat te komen, en voor de club vanwege de bijzondere jubilaris.
Wim kwam als ‘klein menneke’ bij de harmonie, maar zelfs daarvoor was hij al met muziek bezig.Toen Wim een jaar of 9 was (in 1944) trommelde hij al met vriendjes op blikken trommels die over waren uit de oorlog. Zo gaf hij serenades aan de brouwers van Bavaria. Twee jaar later ging Wim bij de harmonie, waar hij bleef trommelen.
“Op straat liep ik mee tussen de harmonie met de kleine trom”, vertelt Gilsing. Zijn vader en broers maakten ook muziek. Vader was vaandeldrager, broer Hein sloeg de grote trom en broer Martien werd tambour-maître. Later ging Wim ook meespelen als slagwerker bij het harmonieorkest.
Jubileumfeesten en uitstapjes waren hoogtepunten voor Wim en bij concoursen kon de spanning wel eens in de benen schieten. Toch trokken zijn slagwerkbroeders hem er doorheen. Steun en toeverlaat in de zaal is zijn trouwste fan en vrouw Nelleke, die overigens ook een onverwachte rol binnen het harmonieorkest speelde. Zo werd ooit een triool aan man Wim uitgelegd aan de hand van haar naam… speel maar Nel-le-ke Gil-sing..
Wim heeft zijn muzikale genen doorgegeven. Op het moment van zijn albasten jubileum spelen twee kleinkinderen (Niek en Melissa) in het harmonieorkest en de slagwerkgroep. Zoon René en schoondochter Franka lopen mee op straat.
Inmiddels zet Wim zijn muzikale carrière voort bij het seniorenorkest van St Caecilia. Daar is Wim een vaste waarde op de snaredrum. In zijn 75 jaar als slagwerker haalde hij nooit een diploma, toch is hij de meest ervaren muzikant van de club.
